Cienfuegos en Trinidad

5 mei worden we weer niet heel uitgerust wakker vanwege de muggen die ons wakker hielden. Na het ontbijt vertrekken we richting Cienfuegos.
Onze tank raakt steeds leger, maar we hebben al 100km geen tankstation gezien. We beginnen een beetje zenuwachtig te worden. Gelukkig verschijnt juist op dat moment een tankstation in beeld. We gooien de tank vol, pompen 1 van de achterbanden nog wat op, kopen scheermesjes voor Ray (oplader vergeten van scheerapparaat) en eten een hotdog.
Aangekomen in Cienfuegos vinden we al snel onze casa. We doen eerst een drankje; mojito en pina colada. Daarna laten we ons even op bed vallen, wat resulteert in een uur slaap. Oeps, aghja het heetste moment van de dag is hier goed besteed met een siesta. Na de siesta lopen we naar Palacio del Valle, het voormalige residentie van een van de rijkste suikerbaronnen. Het is zo'n 10 minuten lopen over een weg met mooie huizen/villa's uit de tijd van de suikerbaronnen. Bij het palacio komen we midden in een stroom toeristen terecht die worden uitgeladen uit 2 bussen, we besluiten hier van te profiteren en lopen met de stroom mee naar binnen. Via een hekje aan de achterkant klimmen we er weer uit. Wie niet durft komt ook nergens.

We besluiten daarna door te lopen naar het centrum. Het door onze reisgids aangeprezen restaurant ligt aan deze straat, helaas is deze vandaag gesloten of opgeheven. Het restaurant er naast lijkt ons een goed alternatief voor straks. We lopen eerst door naar Parque Marti. Hier omheen staan mooie koloniale gebouwen, waaronder een theater gebouwd door een slavenhandelaar.
We lopen tenslotte via de boulevard en de baai weer terug naar het restaurant. Daar blijkt zowaar het bestelde op voorraad en van goede kwaliteit! We eten lekkere lasagne en cesar salade.
Op een gegeven moment komt er een hele zwerm eendagsvliegen voorbij. Ze komen op het licht in het restaurant af en vliegen naar binnen. Het personeel doet snel de deuren dicht en lampen uit, op 1 na. Dan komt er iemand uit de keuken met een pan met hete vloeistof en houdt deze onder de lamp. Alle vliegjes verdwijnen in de pan en komen er niet meer uit. De deuren gaan weer open en lampen weer aan. We rekenen af en gaan naar onze casa.

6 mei vertrekken we vanuit Cienfuegos naar Trinidad. Het plan is een tussenstop te maken bij het stuwmeer Hanabanilla van 37 km2. We regelen met een local dat we met een bootje naar een locatie gaan waar we een wandeling kunnen maken naar een mooi uitkijkpunt. De eerste stop met het bootje is bij een 'restaurant' bij een boerderijtje. Na het eten varen we naar het beginpunt van de wandeling. Het is een best steil pad van ongeveer 1 km, maar het uitzicht is fenomenaal. We besluiten de mogelijkheid om ook nog naar de waterval El Nicho te varen aan ons voorbij te laten gaan. Het is al 15:00, het bootje is niet heel snel en we moeten nog ern stuk rijden naar Trinidad. Na ruim een half uur varen meren we weer aan bij heg beginpunt en stappen in de auto.
De weg is best goed en maken een half uur goed op de geschatte aankomsttijd. Een deel van de route zijn de nodige cangrejo te zien: rode krabben. Sommige behoorkijk groot, andere nog heel klein. Ze steken allemaal de weg over vanit0 hun holen om voedsel te zoeken bij de zee. We stoppen even voor de nodige foto's. Er doorheen rijden is erg lastig vooral omdat ze vaak juist naar de auto toe rennen in plaats er vanaf. Als slingerend proberen we zoveel mogelijk krabben te ontwijken. Er vallen wel een aantal slachtoffers, gelukkig geen aanraking met de grotere krabben die zijn in staat je band lek te prikken.
Als de krabben zijn verdwenen geven we nog even gas voor het laatste stuk naar Trinidad. Te laat zien we een camera-installatie boven de weg en houdt een agent ons staande bij dit controlepunt. In ons beste spaans begrijpen wij dat we maar 40 km/u mochten (geen bord gezien....). Het rijbewijs wordt goedgekeurd, maar de agent zegt wel iets over een boete naar de verhuurmaatschappij, we zullen zien...
Niet lang daarna bereiken we onze casa in Trinidad waar we 4 nachten blijvenNa een tip uit de reisgids eten we bij een paladar. Dit is een restaurant met een particuliere eigenaar. De meeste restaurants in cuba zijn staatsrestaurants. Het eten is inderdaad erg goed en ook niet duur.

We spreken af om de volgende ochtend om 8u te ontbijten, omdat we met de stoomtrein willen die om 9:30 vertrekt.

7 mei gaat de wekker op tijd. Na het ontbijt lopen we naar het station. Daar aangekomen horen we al snel dat de trein kapot is en nog wel een lange tijd nodig heeft om te repareren. Een stukje verderop staan de treinen op een rangeerterrein. Het zijn flinke bonken staal en zichtbaar over hun technische levensduur heen. Erg jammer dat ons plan niet door gaat.
We lopen terug naar de casa om een nieuw plan te smeden. We besluiten zelf met de auto te rijden naar de stopplaats van de trein. Daar is een voormalige suikerrietplantage met een grote toren waar vanaf de slaven werden bewaakt. Verderop bezoeken we nog een ander woonhuis van een plantage eigenaar, compleet met fresco's en een inpandige kapel. Op de weg terug pakken we nog een uitzichtpunt over de 'valle des ingenios' mee.

's avonds eten we in een restaurant waarbij we de enige gasten zijn. Als vooraf nemen we pannenkoeken met groente en we krijgen bij onze hoofdgerechten ook nog pompoensoep. Dit smaakt prima. Als hoofdgerecht hebben we beide iets met kip en rijst. Via het wifi-plein en door de oude straatjes slenteren we naar onze casa voor een welverdiende nachtrust.

8 mei gaan we na het ontbijt naar Topes de Colantes, waar je mooi kunt wandelen. Maar vandaag is moederdag, dus eerst naar het wifiplein voor een mooie mail aan de moeders! Ook Cuba doet aan moederdag getuige alle mensen die met taarten en geschenkjes op pad zijn deze ochtend. Als we de auto parkeren bij het vertrekpunt van de wandeling die we hebben gekozen eten we eerst even een broodje en nemen er ook nog twee mee voor onderweg en een drankje. De prijs blijkt 8 nationale pesos, oftewel 50 eurocent... dat kan er wel vanaf ;-)
Als we de auto, op aangeven van de locals onderaan een steeds slechter wordende steile afdaling parkeren treffen we een betaalhuisje waar we maar liefst 10 CUC pp betalen alleen om de wandeling te mogen maken ZONDER GIDS... We mopperen behoorlijk, maar betalen netjes.

De route gaat eerst helemaal omlaag vanaf de berghelling naar (uiteindelijk) een poel waarin water vanaf een waterval het laagste niveau bereikt. We lopen ruim een uur van boven naar de poel. De route is prachtig en best steil en moeilijk op sommige plekken. Als we onderaan zijn lopen we eerst een klein stukje verder omhoog om te zien waar de waterval ontspringt. Dat is inderdaad hoog en steil! Als we weer bij de poel zijn aangekomen gaat Raymond te water. Het is wel erg koud en hij heeft eigenlijk spijt. Astrid is slimmer en kiest voor pootjebaden! Nadat Ray weer op het droge is kan hij wel profiteren van de flinke verkoeling. Na een picknick lopen we weer naar boven en hoewel zwaar, gaat het vlotter dan gedacht, binnen een uur zijn we weer boven! We nemen nog een Frans stel een halve kilometer mee in de auto, omdat ze hun auto iets te vroeg geparkeerd hebben en geen zin meer hebben het laatste stuk te lopen.

Terug bij de casa nemen we rust en douchen lekker. Vandaag eten we spaghetti en een bruscetta. We hebben vroeg gegeten en lopen nog naar het oude centrum waar we bij casa de la musica een optreden van een uitgebreide Cubaanse band bijwonen onder het genot van een drankje. Daarna zoeken we het bed op.

9 Mei begint slecht. Astrid wordt wakker met buikpijn en bijbehorend toiletbezoek. Na een half ontbijt gaat Raymond even bij een internationale apotheek de remmende en rehydraterende pillen halen. De onze hadden we voor vertrek nagekeken, over datum bevonden en weggegooid. Zul je altijd zien... Bananen zijn er niet, dus Astrid neemt een rehydratie drankje (heerlijk, ahum) en we doen rest van de ochtend even niks. Na een paar uur durft Astrid het aan om op pad te gaan en we lopen naar het centrum, wat we sowieso van plan waren vandaag. Onderweg eten we een broodje en dat gaat allemaal goed.
We bezoeken het cultuur-historisch museum. Er is een kleine collectie objecten die een beeld geven van het ontstaan en de groei van deze stad, zowaar met een aantal engelse bordjes zodat we het aardig vatten. Het gaat over suikerriet, piratenbezoek, slavernij, onafhankelijkheid en de onvermijdelijke revolutie (verheerlijking) verhalen. Als bonus zijn er een aantal grotere hagedissen met stekels en grove schubben die we behalve gisterenavond een kleintje, nog niet eerder zagen. Eentje wil zelfs op de foto. Een tegenvaller is dat de trap naar de uitkijktoren 'rotto' (defect) is en dus niet toegankelijk.

Na een drankje besluiten we dan maar de andere toegangkelijke toren te beklimmen. Fout, is ook dicht vandaag. Dan maar plan C; het natuur-historisch museum bezoeken. Ook fout, ook dicht! Het museo romantica proberen we niet eens, maar als we er voorbij lopen blijkt die ook dicht. Maandag is geen beste dag voor de musea blijkbaar, al weten beide reisgidsen hier niets van.

Op weg naar de casa rijdt er een paardenkar voorbij vol met bananen, we kopen er twee, dat is dan weer een mooie opsteker :-) Astrids buik houdt zich redelijk koest intussen.

We eten die avond weer bij de paladar, we nemen beide een pizza. Het smaakt weer erg goed. Astrid doet het rustig aan met het eten, haar buik lijkt zich rustig te houden maar voelt nog niet helemaal goed..
Morgen wacht ons de reis naar het eiland Cayo Santa Maria. Volgens de navigatie is het 214 kilometer en zullen we daar ruim 3,5 uur over doen. We zijn benieuwd. Zin in 5 dagen zon, zee en strand hebben we wel!

Adios amigos!