Dag 5: naar La Fortuna

Na al het moois bij La Paz Waterfall Gardens was het de volgende dag weer tijd om te vertrekken van Poás naar La Fortuna. De gebruikelijke route zou lopen via de weg naar La Paz, maar gezien de slechte staat van deze weg besloten we een andere route te kiezen die qua afstand wel langer was maar qua tijd niet. Deze route was ongeveer 90km. Hier hebben we uiteindelijk wel ongeveer 3,5 uur over gedaan! De gemiddelde snelheid lag zoals je wel kan uitrekenen erg laag. Dit komt met name doordat de wegen erg bochtig zijn en hier in de bergen is het toch oppassen voor onverwachtse kuilen of drempels, ook kwamen we onderweg nog in een plaatselijke mistbank terecht.

Na zo’n 2 uur rijden vonden we het wel tijd voor een korte pauze en waar kan je dat mooier doen dan bij een vlindertuin. Ergens in de middle of nowhere stond dit op een bord aangegeven en we hadden besloten dat als het niet meer dan 5 dollar zou kosten wij de gok wel wilden wagen ;) Heel toevallig was de toegangsprijs precies 5 dollar haha. Wij gingen dus vol verwachting naar de vlindertuin. Daar zagen we de mooiste vlinders!! Deze hadden we in La Paz niet gezien in ieder geval. Zo zagen we hele mooie vlinders met doorzichtige vleugels en nog heel veel soorten in allerlei kleuren. Het was die 5 dollar dus ruimschoots waard! Ohja er was ook een kolibrietuin bij, maar hier zijn we niet al te lang gebleven. Het weer was niet al te best en in La Paz hadden we de kolibries al wel goed kunnen bekijken.

We draaiden dus weer de weg op en reden de mistbanken uit richting la Fortuna. De wegen zijn echt opvallend veel beter, met slechts zo nu en dan een raar slecht stuk. We konden dus redelijk opschieten. Met het kwartier steeg de temperatuur en we reden duidelijk een lager gelegen en tropisch gebied binnen. De angstvisioenen van 3 weken lang spijkerbroek vielen weg en we genoten van het toenemend aantal dieren dat we ook onderweg zagen, vooral vlinders en tropische vogels lieten zich veel meer zien.

Aangekomen in La Fortuna was het echt allang lunchtijd geweest dus we gingen even in het kleine plaatsje naar de supermarkt. Daar kochten we ook een broodje die we in ‘central park’ opaten. Daarna gingen we op zoek naar onze lodge. De zijweg die we moesten hebben vonden we na een keer op en neer rijden door de schoolzone en was een onheilspellend slechte onverharde weg. Toch zaten we goed en na 2 kilometer kwamen we als twee geklutste eitjes aan. We werden hartelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. De kamer is een huisje dat geschakeld met eenzelfde huisje en verder vrijstaand in de tuin staat. Basic maar prima voor elkaar.

Na al dat gekluts in de warmte vonden we het eerst tijd voor een verfrissende duik in het zwembad. Toen we aankwamen was het stralend mooi weer, maar dit veranderde al snel naar een flinke regenbui. In de regen liepen we dus naar het zwembad..

Na het zwembad hebben we even bij de lodge gezeten voordat we op weg gingen naar het centrum van La Fortuna om wat te eten. Ook dit keer werd het geen Costaricaanse maaltijd, maar een steak en spaghetti. Ray heeft eerder deze week wel Casado gegeten, een Costaricaans gerecht met rijst, zwarte bonen en een soort karbonade. Raar buitenlands eten is aan cultuurbarbaar Astrid niet besteed ;)

Met onze buikjes weer vol kwamen we weer geklutst aan bij de lodge en was het tijd om te gaan slapen. Heel deskundig had Ray de klamboe opgehangen aan het haakje dat al aan het plafond hing, dus er kon niks misgaan dachten we. Nou daar kwam verandering in toen we wilden gaan slapen… we hoorden een soort schraapgeluid en een beetje gekwetter uit de hoek van de kamer boven ons bed komen. Na een tijdje begonnen we te discussiëren wat dat toch kon zijn, en we kwamen tot de conclusie; zwaluwen of vleermuizen. Het was al te laat om nog naar de receptie te gaan dus we deden het maar mee. Gedurende de nacht bleef het echter een schraapgeluid geven langs alle randen van het plafond. Een hele fijne nachtrust hebben we niet gehad. We besloten de volgende dag aan de eigenaar te vragen hoe dit verder moet.

Eerst genoten we van het costaricaans ontbijt dat neerkomt op een bord met een stuk meloen, een stuk ananas, een hele banaan, een halve gebakken banaan en rijst met zwarte bonen. Ohja ook een gebakken ei met hele dooier en een toast. We namen dit wat selectief tot ons en gingen naar de eigenaar om te vragen naar het geluid. Hij stond verbaasd van ons verhaal en zou het in de loop van de ochtend onderzoeken. Er waren geen andere kamers vrij dus hij ging kijken of hij het op een andere manier kon oplossen. Wij vertrokken met de auto naar de hanging bridges in het junglegebied aan de voet van de vulkaan Arenal.

To be continued….