Dag 12 en 13: Monteverde
Door: Astrid en Raymond
Blijf op de hoogte en volg Astrid en Raymond
28 Februari 2011 | Costa Rica, Monteverde
Die ochtend werden we wat vroeger wakker dan gehoopt. We hadden een Amerikaan en z’n vrouw als buren gekregen en nog voor 7 uur waren zij (net zoals al die andere landgenoten) nogal luidruchtig een gesprek aan het houden en er passeerden ook een aantal boeren de revue. Wij waren dus ook voor 8u aan het ontbijt. Toen we de kamer uit liepen sprak die Amerikaanse vader Abraham ons aan met de vraag: ‘How are you? Are you heading to the reserve today?’ Wij antwoorden dat we vandaag naar Monteverde vertrekken, maarja door het niet-Amerikaanse accent van ons verstond ie het niet goed en in tweede instantie ook niet. Toen vroeg ie ook nog even hoe je dat spelde.. Het leek wel een slechte aflevering van Lingo :s Uiteindelijk snapte ie het: ‘ooohh Monteeeeverrrrdee (* ontzettend Amerikaans accent)’. Dus Astrid nogmaals: ‘Yeah Moooonteeeverrrdee (*rollende ogen). Zo vroeg op de ochtend zitten we niet op dit soort geneuzel te wachten dus snel doorlopen naar het ontbijt (‘See you’).
Rond 9:15 vertrokken we richting Monteverde. Nog even een tankstop gemaakt in Liberia. Een liter benzine kost hier ongeveer 90 cent. Sjimmy heeft zo’n kleine tank dat we meestal met 20 euro wel klaar zijn :) Het eerste deel ging over de snelweg (80 km/u). Na zo’n 2,5 uur rijden gingen we van de snel weg af de binnenlanden in. Volgens de navigatie zou het dan nog een uurtje rijden zijn, maar die weet blijkbaar niet hoe die wegen daar naartoe zijn (en wij waren hier reeds voor gewaarschuwd door Gerard van de lodge waar we vanochtend vertrokken).. Het eerste deel was de weg nog prima, maar het werd steeds slechter, met als dieptepunt een zandweg bezaaid met allemaal stenen en kuilen. We klutsen weer behoorlijk door elkaar en deden het dus maar rustig aan. Uiteindelijk viel de afstand nog best mee en de weg was op sommige stukken best aardig. We arriveerden dus rond de lunchtijd in onze nieuwe lodge. Bij binnenkomst regelden we eerst even dat alle spullen op de kamer arriveerden en wonnen vervolgens wat info in bij de vrouw van de eigenaar. Meteen viel op dat men hier veel beter Engels spreekt en dat er veel meer keuze is uit eettentjes e.d. Toeristischer dus, maar niet op een negatieve manier.
Na de info gingen we op advies lunchen in een afgetrapte rode loods die van binnen heel mooi was en waar ze perfecte broodjes en andere lekkernijen verkopen. Beide een lekker broodje gehad en we hadden al bedacht dat we wel een rondleiding wilden doen op een koffieplantage (voor de frequente webloglezer, inderdaad een tweede poging.. whaha) we arriveerden precies op tijd (we arriveerden eerst op basis van de routebepaling door Astrid bij een andere attractie) op het parkeerterrein. Raymond zaaide wat verwarring over het al dan niet student zijn van Astrid (zij was nog bij de auto om wandelschoenen aan te trekken) en op basis daarvan besloot de caissière ons allebei maar een studentenkorting te geven zonder vertoon van en kaart. Mooi weer 10 dollar bespaard. We werden rondgeleid door de derde generatie ‘Don Juan’ en hoorden alle ins en outs over hoe je van een koffiebes aan de plant naar een lekker bakkie pleur komt. Zelfs Astrid vermaakte zich prima en het werd dan ook op leuke wijze uitgelegd.
Die avond aten we in Santa Elena bij een restaurant genaamd The Tree House waar ook daadwerkelijk een dikke boom midden in de tent staat. Het was nogal posh met een livegitarist enzo, maar het eten en de bediening waren niet geweldig (wel goed hoor, lekkere pizza) dus zo zie je maar weer. Daarna hadden we wel slaap gekregen dus we gingen terug naar de lodge waar we de activiteiten nog even inplanden voor de komende dagen.
Goed geslapen stonden we rond 8 uur op en hadden ons eerste ontbijt in Monteverde. Was heel lekker met twee soorten meloen, toast en eieren met ham en wat je verder wilde pakken van een klein buffetje. Op het programma stond een bezoek aan de Cloudforest Monteverde, het weer was niet echt geweldig met een beetje regen maar nog warm genoeg voor een korte broek (Astrid ¾ broek). We vertrokken dus maar vol goede moed richting het nationaal park. De rit ernaartoe was niet zo lang, in totaal 5km en ongeveer 3 km onverhard. De regen nam onderweg wat toe en hoe verder we kwamen hoe meer het duidelijk werd dat hier al wel wat meer regen was gevallen de afgelopen uren. Afijn, we lieten ons niet uit het veld slaan en kochten een kaartje, voor een toch wel behoorlijke 17 dollar per persoon. We informeerden naar een hike van een uur of 2,5 tot 3 en vertrokken op het pad. Direct ging het de jungle in en het was een massale groene oase. We ontdekten echter maar weinig dieren, behalve zo nu en dan wat kleine vogeltjes. Ongeveer halverwege waren we toch wel een beetje ontmoedigd door de vele regen… er liep een aparte duizendpoot met zwart en wit/geel over het pad en daar konden we weer een stukje op. Toen we na een uur of 2 besloten niet een nog langere route te lopen (we waren ok al verkeerd gelopen door Ray's kaartleestalenten ;)) maar de directere weg naar de uitgang van het park te nemen zagen we ineens aan de voet van een boom een grote spin zitten. We zagen hem ongeveer tegelijk en schrokken ook ongeveer tegelijk. Hij was zo groot als een hand en zwart met rode ‘kniestukken’ geloof dat dit de roodknie vogelspin heet in Nederlands, we plaatsen nog wel een foto. Deze vogelspin zal geen mensen aanvallen en bijten, maar bij aanraken kunnen de haren wel een soort van allergische reactie veroorzaken met alle gevolgen van dien, niet aaien dus ;)
We bekeken het beest op ons gemak en maakte video en foto’s, toen vond hij het mooi geweest en verdween in een holte bij de boomwortels. We liepen verder naar de uitgang, maar deze ontmoeting had onze hike toch wel weer echt de moeite waard gemaakt! We lunchten net buiten het park waar ook een kolibrituin was zoals we ze al eerder bezochten. Toch altijd weer leuk dus Astrid schoot weer wat foto’s en we ontdekten hier weer een soort dat we niet eerder zagen. Astrid heeft hem er goed op gekregen. Uit de kolibrituin komende gleed Astrid uit op de laatste traptree en gleed zo de goot in, gelukkig kwam ze goed terecht en was alleen een deuk in het ego en een modderspoor op de regenjas het gevolg. We namen nog twee lifters mee naar Santa Elena en gingen terug naar de lodge voor een beetje rust.
Het volgende plan was om een orchideeëntuin te bezoeken, bij het naastgelegen restaurant te eten en tot slot de ‘Frog pond’ te bezoeken. Aangekomen bij de orchideeëntuin bleek deze al gesloten te zijn, maar we konden toch stiekem naar binnen lopen. Er waren niet veel orchideeën te zien. Waarschijnlijk is het deze tijd van het jaar niet de bloeitijd.. Aangezien het nog aan de vroege kant was liepen we eerst nog even het dorpje in om in wat winkeltjes rond te neuzen. We hebben hier leuke souvenirtjes voor onszelf gekocht. Daarna door naar het restaurant Morpho (die blauwe vlinder). Ray nam biefstuk en Astrid een gerecht met kip. De biefstuk smaakte goed, maar de kip viel minder goed in de smaak dus nog maar een toetje besteld daarna :)
Na het eten gingen we naar de Frog Pond. Met de kaartjes die we hiervoor hebben mag je 2 keer een bezoek brengen aangezien bepaalde soorten ’s avonds/’s nachts actiever zijn en andere soorten juist overdag. We begonnen dus met de avondsessie met een gids die uitleg gaf. Deze kikkers en padden liepen niet los rond maar zaten in terrariums. Het was heel leuk om de informatie te krijgen bij iedere soort en we konden ze goed zien!
Morgen staan weer wat activiteiten op het programma, namelijk canopy en een night walk… Nu eerst slapen!
Rond 9:15 vertrokken we richting Monteverde. Nog even een tankstop gemaakt in Liberia. Een liter benzine kost hier ongeveer 90 cent. Sjimmy heeft zo’n kleine tank dat we meestal met 20 euro wel klaar zijn :) Het eerste deel ging over de snelweg (80 km/u). Na zo’n 2,5 uur rijden gingen we van de snel weg af de binnenlanden in. Volgens de navigatie zou het dan nog een uurtje rijden zijn, maar die weet blijkbaar niet hoe die wegen daar naartoe zijn (en wij waren hier reeds voor gewaarschuwd door Gerard van de lodge waar we vanochtend vertrokken).. Het eerste deel was de weg nog prima, maar het werd steeds slechter, met als dieptepunt een zandweg bezaaid met allemaal stenen en kuilen. We klutsen weer behoorlijk door elkaar en deden het dus maar rustig aan. Uiteindelijk viel de afstand nog best mee en de weg was op sommige stukken best aardig. We arriveerden dus rond de lunchtijd in onze nieuwe lodge. Bij binnenkomst regelden we eerst even dat alle spullen op de kamer arriveerden en wonnen vervolgens wat info in bij de vrouw van de eigenaar. Meteen viel op dat men hier veel beter Engels spreekt en dat er veel meer keuze is uit eettentjes e.d. Toeristischer dus, maar niet op een negatieve manier.
Na de info gingen we op advies lunchen in een afgetrapte rode loods die van binnen heel mooi was en waar ze perfecte broodjes en andere lekkernijen verkopen. Beide een lekker broodje gehad en we hadden al bedacht dat we wel een rondleiding wilden doen op een koffieplantage (voor de frequente webloglezer, inderdaad een tweede poging.. whaha) we arriveerden precies op tijd (we arriveerden eerst op basis van de routebepaling door Astrid bij een andere attractie) op het parkeerterrein. Raymond zaaide wat verwarring over het al dan niet student zijn van Astrid (zij was nog bij de auto om wandelschoenen aan te trekken) en op basis daarvan besloot de caissière ons allebei maar een studentenkorting te geven zonder vertoon van en kaart. Mooi weer 10 dollar bespaard. We werden rondgeleid door de derde generatie ‘Don Juan’ en hoorden alle ins en outs over hoe je van een koffiebes aan de plant naar een lekker bakkie pleur komt. Zelfs Astrid vermaakte zich prima en het werd dan ook op leuke wijze uitgelegd.
Die avond aten we in Santa Elena bij een restaurant genaamd The Tree House waar ook daadwerkelijk een dikke boom midden in de tent staat. Het was nogal posh met een livegitarist enzo, maar het eten en de bediening waren niet geweldig (wel goed hoor, lekkere pizza) dus zo zie je maar weer. Daarna hadden we wel slaap gekregen dus we gingen terug naar de lodge waar we de activiteiten nog even inplanden voor de komende dagen.
Goed geslapen stonden we rond 8 uur op en hadden ons eerste ontbijt in Monteverde. Was heel lekker met twee soorten meloen, toast en eieren met ham en wat je verder wilde pakken van een klein buffetje. Op het programma stond een bezoek aan de Cloudforest Monteverde, het weer was niet echt geweldig met een beetje regen maar nog warm genoeg voor een korte broek (Astrid ¾ broek). We vertrokken dus maar vol goede moed richting het nationaal park. De rit ernaartoe was niet zo lang, in totaal 5km en ongeveer 3 km onverhard. De regen nam onderweg wat toe en hoe verder we kwamen hoe meer het duidelijk werd dat hier al wel wat meer regen was gevallen de afgelopen uren. Afijn, we lieten ons niet uit het veld slaan en kochten een kaartje, voor een toch wel behoorlijke 17 dollar per persoon. We informeerden naar een hike van een uur of 2,5 tot 3 en vertrokken op het pad. Direct ging het de jungle in en het was een massale groene oase. We ontdekten echter maar weinig dieren, behalve zo nu en dan wat kleine vogeltjes. Ongeveer halverwege waren we toch wel een beetje ontmoedigd door de vele regen… er liep een aparte duizendpoot met zwart en wit/geel over het pad en daar konden we weer een stukje op. Toen we na een uur of 2 besloten niet een nog langere route te lopen (we waren ok al verkeerd gelopen door Ray's kaartleestalenten ;)) maar de directere weg naar de uitgang van het park te nemen zagen we ineens aan de voet van een boom een grote spin zitten. We zagen hem ongeveer tegelijk en schrokken ook ongeveer tegelijk. Hij was zo groot als een hand en zwart met rode ‘kniestukken’ geloof dat dit de roodknie vogelspin heet in Nederlands, we plaatsen nog wel een foto. Deze vogelspin zal geen mensen aanvallen en bijten, maar bij aanraken kunnen de haren wel een soort van allergische reactie veroorzaken met alle gevolgen van dien, niet aaien dus ;)
We bekeken het beest op ons gemak en maakte video en foto’s, toen vond hij het mooi geweest en verdween in een holte bij de boomwortels. We liepen verder naar de uitgang, maar deze ontmoeting had onze hike toch wel weer echt de moeite waard gemaakt! We lunchten net buiten het park waar ook een kolibrituin was zoals we ze al eerder bezochten. Toch altijd weer leuk dus Astrid schoot weer wat foto’s en we ontdekten hier weer een soort dat we niet eerder zagen. Astrid heeft hem er goed op gekregen. Uit de kolibrituin komende gleed Astrid uit op de laatste traptree en gleed zo de goot in, gelukkig kwam ze goed terecht en was alleen een deuk in het ego en een modderspoor op de regenjas het gevolg. We namen nog twee lifters mee naar Santa Elena en gingen terug naar de lodge voor een beetje rust.
Het volgende plan was om een orchideeëntuin te bezoeken, bij het naastgelegen restaurant te eten en tot slot de ‘Frog pond’ te bezoeken. Aangekomen bij de orchideeëntuin bleek deze al gesloten te zijn, maar we konden toch stiekem naar binnen lopen. Er waren niet veel orchideeën te zien. Waarschijnlijk is het deze tijd van het jaar niet de bloeitijd.. Aangezien het nog aan de vroege kant was liepen we eerst nog even het dorpje in om in wat winkeltjes rond te neuzen. We hebben hier leuke souvenirtjes voor onszelf gekocht. Daarna door naar het restaurant Morpho (die blauwe vlinder). Ray nam biefstuk en Astrid een gerecht met kip. De biefstuk smaakte goed, maar de kip viel minder goed in de smaak dus nog maar een toetje besteld daarna :)
Na het eten gingen we naar de Frog Pond. Met de kaartjes die we hiervoor hebben mag je 2 keer een bezoek brengen aangezien bepaalde soorten ’s avonds/’s nachts actiever zijn en andere soorten juist overdag. We begonnen dus met de avondsessie met een gids die uitleg gaf. Deze kikkers en padden liepen niet los rond maar zaten in terrariums. Het was heel leuk om de informatie te krijgen bij iedere soort en we konden ze goed zien!
Morgen staan weer wat activiteiten op het programma, namelijk canopy en een night walk… Nu eerst slapen!
-
28 Februari 2011 - 06:54
Saskia:
Zo, nu ben ik mooi de eerste! Die kikker ziet er cool uit! En die spin... brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr -
28 Februari 2011 - 08:18
Sjon:
en ik de tweede>
het blijft genieten, eng hoor die spin, die kikkers vind ik eigenlijk ook maar niks, zo'n kwakernaad.hebben wel erg mooie kleuren.
daar gaan zo............... -
28 Februari 2011 - 08:53
Marian:
Vreemd hë die regen in het nevelwoud, maar wel mooi. De kikkers zien er inderdaad wel heel mooi uit, kwaken ze ook??? Die spin kom ik liever niet tegen in huis, ziet er vervaarlijk uit. Groetjes maar weer. -
28 Februari 2011 - 10:39
Saskia:
Er lopen anders genoeg Diederikken bij jullie rond in huis :D -
28 Februari 2011 - 12:14
Jojanneke:
Die foto van de kikker is wel erg gaaf.
Die spin zou ik liever niet in het donker tegen komen... Gelukkig hebben wij zulke Diederikken nog net niet in huis rondlopen..
Gelukkig maar dat Astrid zich niet bezeerd heeft bij het uitglijden, je zult maar net ongelukkig terecht komen...
Nou ik ga maar weer aan het werk! -
28 Februari 2011 - 15:47
Astrid:
Voor zover ik weet kwaken deze kikkers niet zoals in Nederland :) Sommige kikkers zijn ook maar een paar centimeter groot, zoals die rode die we eerder al hadden gezien..
Sjon, wat bedoel je met 'daar gaan zo...' ? -
28 Februari 2011 - 15:51
Raymond:
@Astrid ik denk dat sjon bedoelde 'Door gaan zo....' -
28 Februari 2011 - 17:23
Sjon:
komt door die domme schrijfmachine..... en het tijdstip: was net wakker.
inderdaad: door gaan zo.......... -
28 Februari 2011 - 23:55
Henk En Renie:
Wat een avonturen weer, maar daarvoor zijn jullie daar !We waren gisteren op de tuinbeurs in Den Bosch en stonden oog in oog met je raad het nooit .Prachtige vlinders uit Costa Rica ,erg mooi. Raymond je vroeg naar het mail adres van Gerard en Tineke ,we hebben het nog niet, maar zoeken verder,je hoort nog groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
