Dag 8 en 9: La Fortuna en Curubande

Een aantal dagen zaten we in Curubande waar geen internetverbinding was dus wel zullen bij deze een update geven van de afgelopen dagen.

Onze een na laatste dag in La Fortuna beloofde een mooie warme dag te worden. Na de mislukte wandeltocht naar Cerro Chato besloten we deze dag een wandelroute te doen bij de Arenal vulkaan. Dit was een route die over de vroegere lavastroom loopt. We kwamen dus erg veel rotsblokken tegen. De route was niet zo zwaar om te lopen en na ruim een half uur waren we bij het punt waar je het dichts bij de vulkaan bent. Vanaf daar had je een mooi uitzicht op de vulkaan en het Arenalmeer. Na het rondje te hebben volbracht kwamen we weer bij de parkeerplaats. Daar zagen we nog erg mooie vogels en hoorden we dat daar er een koraalslang (die giftige) was gesignaleerd.
We zijn nog doorgereden naar een mooi uitkijkpunt op de vulkaan. Helaas nog steeds geen lava te zien, maar de vulkaan blijft toch indrukwekkend om naar te kijken.
Hierna reden we naar het dorp van La Fortuna voor een lunch en wat winkeltjes afstruinen. Het is best toeristisch daar dus na het zoveelste winkeltje met dezelfde prullaria besloten we om naar de lodge te gaan voor een verfrissende duik in het zwembad. Die avond hebben we weer lekker gegeten in La Fortuna vlakbij de kerk waar we nog een mooie uil zagen, jawel waarschijnlijk de kerkuil ;)

De laatste dag in La Fortuna was ook een mooie warme dag. Een goed moment dus voor een wandeling naar de waterval La Catarata La Fortuna. De heenweg ging voornamelijk bergafwaarts wederom door de jungle. Na het vorige avontuur met de slangen keken we dit keer nog beter uit of we iets zien bewegen tussen de bladeren. En jawel hoor, op een gegeven moment was er weer een slang vlak naast het wandelpad. Dit keer geen onechte koraalslang, maar de echte!! Uit de buurt blijven dus.. Wel even snel van een afstandje een paar foto’s gemaakt, maar daarna snel doorgelopen. Uiteindelijk aangekomen bij de waterval zijn we het koude water ingegaan en hebben we lekker uitgerust van de wandeling. Uitgerust en wel, begonnen we weer aan de wandeling naar boven. Dit keer nog beter uitkijkend voor slangen! Gelukkig wist Ray Astrid gerust te stellen met de mededeling dat ze niet zomaar aanvallen haha :D
Ook dit keer weer gelunched in La Fortuna en daarna een duik genomen in het zwembad bij de lodge.
Die avond gingen we op de weg naar La Fortuna op zoek naar een leuk restaurant. We kwamen een Steakhouse (Red Rocks) tegen dat ons wel wat leek. Hier hebben we beide een heerlijke steak gegeten. Deze werd geserveerd op een heet pannetje met een houten onderbord eronder. Het zag er erg leuk uit en je eten werd niet zo snel koud.

De volgende ochtend was het tijd om te vertrekken richting Rincon de la Vieja. Dit ligt een stukje naar het westen en zou zo’n 4 uur rijden zijn. We vertrokken rond 9:15. De eerste 2 uur reden we vanaf La Fortuna lang het Arenalmeer op weg naar de ‘snelweg’. Op de snelweg mag je 80km/u rijden, maar zo hier en daar heb je ook ineens een Zona Escolar (Schoolgebied) waar je maar 25km/u mag rijden. Beetje vreemd dus en niemand houdt zich daar eigenlijk aan.

Op de routebeschrijving van onze volgende lodge zagen we al staan dat we in Liberia langs een gele M zouden komen. Deze kans konden wij als doorgewinterde cultuurbarbaren natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan.. ;) Vanaf Liberia was het nog 5 km snelweg en vanaf daar de binnenlanden in via een onverharde weg. Deze onverharde weg klinkt erger dan ie is. Hij is eigenlijk heel goed en best wel snel te berijden met de jeep zo rond de 35 - 45 km/p uur. Het was wel 10 kilometer en daar doe je dan toch weer lang over met die snelheid, maar goed. We arriveerden in het gehucht met naar schatting 30 huizen. Via een mooi heuvelweggetje kwamen we bij de lodge aan. Daar kwam de eigenaar Gerard ons tegemoet lopen. Gerard en Ingrid zijn Nederlanders die 5 jaar geleden naar Costa Rica zijn vertrokken vanuit Ridderkerk. Gerard viel met de deur in huis met de mededeling dat de dag daarvoor een gast van de lodge (een dame van 28 jaar uit USA) in het nationaal park Rincon de la Vieja in een ravijn bij een waterval was gevallen met dodelijke afloop. De drie meiden van het reisgezelschap waren alles nog aan het regelen en vertrokken later die middag met het vliegtuig terug naar huis, met 1 groepslid minder welteverstaan. Enorm hard natuurlijk en wel iets waar wij ook even bij stil stonden. Gerard en Ingrid gingen er echter met het juiste gevoel maar toch ook wel weer positief en zakelijk mee om en zorgden ervoor dat het vakantiegevoel niet echt verdween. Dus even onze kamer bekeken en wat uitleg gehad over activiteiten in de buurt.

Als eerste bezochten we die (vanwege de reistijd) verloren namiddag een rivier op loopafstand (15 minuten) en koelden daar heerlijk af. De rivier is behoorlijk diep (grote delen kun je niet staan) uitgesleten uit witte rotsen en het water passeert rechtsreeks de vulkanische activiteit van Rincon de la Vieja waardoor het water prachtig groenig van kleur is. We bleven daar een krappe twee uur en gingen vervolgens na een douche op pad naar de nabij gelegen stad Liberia. Dat betekende wel weer de zandweg op en af, maar dat deerde ons niet. De door de lodge getipte stek bleek precies zoals beloofd, veel en goed eten voor een prima prijs en met een leuk uitzicht op het centrale plein. Raymond at een gevulde kip en Astrid ging voor de spareribs. Het is hier een echte cowboycultuur met veel veehouders, en vlees lijkt wel extra goed te smaken daardoor. Heel geslaagd dus. We hadden vanaf onze stek op het balkon op de eerste etage een mooie uitkijk op een stel werklui die met 4 man sterk een staalkabeltje over een weg moesten spannen… Hilarisch. Eerst duurde het een hele poos voor twee van de mannen hadden bepaald waar het lijntje moest komen en hoe deze gespannen zou worden. In de tussenliggende tijd zat een ander mannetje al vanaf het moment dat ze aan kwamen rijden op de dak van het bus boven op twee ladders te wachten. Eindelijk kon er een ladder af en ook het mannetje kwam naar benee. Vervolgens ging de held van het verhaal de ladder op (zo’n grootste maat twee delige ladder bijna volledig uitgeschoven) om het kabeltje dat aan de andere kant aan een boom was geknupt vast te gaan maken. Daarbij liep de kabel in eerste instantie over de weg heen terwijl er nog allemaal verkeer en wandelaars aankwamen op dat drukke punt. Op een goed moment was het verkeer even weg en werd de lijn omhoog en op spanning gebracht, waarna de draad nog zeker 15 minuten boven de weg bungelde met als enige houvast het handje van deze meneer, die ze eerst gereedschap moesten brengen. Het leek wel een verlengde uitzending van buurman en buurman. Heel grappig.

Teruggekomen bij de lodge was onze kamer nog erg warm, want heeft maar 2 raampjes die vrij klein zijn. We sliepen uiteindelijk redelijk mede vanwege plafondventilator, maar het was toch best heftig!