Dag 5 en 6 Brinchang (Cameron Highlands) – deel 1

We hebben goed geslapen en het is tijd om na het ontbijt onze koffers weer in te pakken en te vertrekken naar de volgende bestemming in Cameron Highlands. We hebben geïnformeerd naar de beste route en krijgen de tip de oude route te nemen oostelijk van de heuvels. We doen dat. Onderweg tanken we en bij het de weg op draaien gaat het bijna mis. Als van nature kijk je naar de rechterbaan of er ruimte is om in te voegen. Maar men rijdt hier links… Astrid let goed op, en er is een uitvoegstrook waar ik veilig kan stoppen tot er ruimte is op de linkerbaan voor mij :-) Toch op blijven letten! Heb al door dat juist bij dit soort verkeerssituatie vanuit stilstand het vaakst de fouten worden gemaakt. Dan rijd je helemaal op routine en dat kan hier niet..

We zijn weer lekker op weg en het verkeer is rustig. We maken 45 minuten goed op het schema van de navigatie. We zijn in gedachten al bijna ingecheckt als we bij een file komen. En wat voor file! We doen over het laatste stukje van 12km bijna 3 uur! Het is één grote ramp! Alles staat vast. We hadden het al een paar keer gehoord, maar nu wordt het duidelijk; de Maleise bevolking heeft een “holiday”. Twee extra dagen vrij en daardoor een lang weekend. Cameron Highlands is een mega-populaire holiday-bestemming voor de locals vanwege het koele klimaat. Er loopt maar 1 weg de heuvels op en af en die moeten wij ook hebben. Gelukkig hebben we gereserveerd. Bij de lobby een Maleier uit KL die zich gelukkig prijst met de laatste kamer in ons Sam Jade Guesthouse. Het is er erg mooi, al is deze plaats ‘Brinchang’ een echt zooitje, er staan geen echt mooie gebouwen, alles is functioneel en minimalistisch. Het heeft toch charme! We hebben een prima kamer, airco is hier niet nodig, want het koelt al lekker af.
We gaan te voet de straat op, behalve voor eten nu met een tweede missie; we konden alleen contant afrekenen in het hotel dus onze laatste Ringgits (RM) hebben we uitgegeven.. Best eng met maar 34 RM (ongeveer 10 euro) op zak en geen idee of we kunnen pinnen. We kijken wat rond en verbazen ons om het bizarre tafereel dat zich hier afspeelt. Auto’s staan driedubbel geparkeerd en overal lopen gezinnen tussen het verkeersdrama door. We vragen nogmaals de weg en vinden de Public Bank. En ja hoor! We krijgen er geld uit!

Dus op zoek naar eten. Al snel vonden we een Central Market zoals we die ook in KL hadden. We twijfelen niet en kijken rond bij de 20 aanbieders. De saté-bakker is hier een gezellige man met een keppeltje op zijn hoofd. Hij heeft goede zin en zijn saté doet ons watertanden. We bestellen 12 stokjes voor ons samen. Smullen! Dat smaakt naar meer! Ray haalt ook ff nasi, maar dat wordt een bord witte rijst met losse bijlagen. Ondanks dat, ook erg lekker. Astrid roggelt ondertussen een nieuwe lading saté en smullen ons buikje rond, twee verse orange juices maken het feestmaal compleet. De vrolijke saté-bakker is zichtbaar blij met onze klandizie en vraagt ook waar we vandaan komen. ‘Nederland’ herhaalt hij voor zichzelf en kijkt er vrolijk bij. Hij vindt het mooi, en wij ook. Weer voor minder dan 10 euro heerlijk gegeten voor 2 personen! Top!

Ray wil natuurlijk weer koffie en we komen daarvoor terecht bij een chagrijnige chinese oude dame. 3 generaties werken elkaar hier zichtbaar tegen en ze schreeuwen wat af tegen elkaar. We hebben de knollen op dus betalen en gaan naar onze kamer voor een douche en lekker slapen. De douche is zonder gordijn dus dat wordt een natte bende.. naar concept douchen op de plee..

Oh wacht ik vergeet nog iets belangrijks. Na het eten gingen we nog even verder rondkijken en belandden we op de Pasar Malam alhier. Die is gigantisch! Wat een volk en veel kraampjes. Er zijn kramen met aardbeien, aardappels, bloemen, kamerplanten, speelgoed, allerlei gerechten en nog veel meer!
We kopen een bakje aardbeien, nog niet eens zo heel goedkoop (10RM) maar ach, het is vakantie. We lopen de hele markt rond en kijken onze ogen uit! De lokale bevolking kijkt ook hun ogen uit, naar ons gekke westerlingen. We worden regelmatig nagestaard door locals die niet vaak blanken zien. Best grappig en gelukkig niet echt irritant.

Dan is het (na de koffie) tijd om te slapen. Morgen maar eens kijken hoe we de massale filevorming kunnen omzeilen.

Dag 6 Cameron Highlands

De hoofdpijn van gisteren (vermoedelijk een combi van uitlaatgasvergiftiging in de file en de hoogte met misschien iets te weinig waterdrinken) is bij Ray nagenoeg weg. Astrid heeft er nog wel last van. We hebben in het guesthouse geen ontbijt, dus we gaan zelf weer op pad. Via de overdekte “sneak route” zijn we snel op het centrale plein, of noem het de kern van de chaos, want de file staat er gewoon weer, of nog..???

We lopen al snel tegen J-tea aan, die allerlei gebakjes verkoopt. We trakteren onszelf op een chocoladebroodje en Astrid een vanillestick en Ray een donut. Smaakt goed, met een koffie en verse jus d’orange.

We vragen meteen ook even informatie op over wandelingen. We krijgen te horen dat de files waarschijnlijk gewoon aanhouden. We moeten toch een stukje rijden om bij haalbare wandelpaden te komen, dus we kopen ook een lunch (weer vergelijkbaar lekkers) en stappen in de auto. De rit verloopt goed omdat de file vooral de andere kant op staat. We zijn snel bij het Ministry of Forestry waar enkele wandelpaden starten. We lopen de route die langs de waterval van Parit komt.

--> Wordt vervolgd.....