Dag 15: Beestenboel

We vertrekken met het bootje vanaf de Perhentian Islands. De vaart verloopt voorspoedig en al snel zijn we weer aan vaste land (ohja hier rijden wel auto’s..). Al voordat we de boot uit waren werd iedereen aan boord door allerlei mannetjes een taxi aangeboden, deze hebben wij uiteraard niet nodig want wij halen vlakbij onze auto weer op. Dus stug de spullen uit de boot geladen en de mannetjes negeren. In alle consternatie over de taxi’s en het in de gaten houden van onze spullen vergat Raymond zijn reddingsvest uit te trekken en liep al bijna met reddingsvest de pier af. Helaas voor hem zat een eigen reddingsvest niet bij de prijs inbegrepen ;-) Inleveren dat ding en wegwezen.
Tussen alle taxi-mannetjes stond ook een Safe-car-mannetje, die in heel onduidelijk Engels aangaf dat wij naar het kantoortje ter plaatse mee konden lopen zodat 1 van ons daar met de bagage kon wachten en de ander achterop een brommertje de auto op ging halen. Ray dus achterop de brommer en Astrid wachten met de bagage.
Binnen 10 minuten was Ray weer terug in een kokend hete auto. We gaan weer op pad!
Zoals gezegd hebben wij de overnachting van vandaag een dag van te voren geboekt vanwege een wijziging in ons reisschema. Deze overnachtingplek ligt op een uurtje rijden naar Tembeling vanaf waar de boot 1 keer per dag naar het natuurpark Taman Negara vertrekt.

We rijden grotendeels over een hele goede snelweg die uiteindelijk in Kuala Lumpur uitkomt. Een gedeelte van de snelweg is zo nieuw dat de navigatie ons liet afslaan en een alternatieve toeristische route in gedachten had. Astrid dacht hier anders over na het bestuderen van de kaart. Dus even omdraaien en weer de snelweg op. Een nadeel van de nieuwe snelweg is dat er nog geen tankstations aan liggen die zijn geopend, en op een gegeven moment raakte onze tank wel erg leeg. Dus even snelweg af, eindje rijden naar een dorpje en na even zoeken ineens 3 tankstations naast elkaar vinden..

Na zo’n 5,5 uur rijden moeten we de afslag nemen en het laatste stuk is weer provinciaal. Opeens ziet Astrid een mooie ijsvogel op een eletriciteitskabel bovenlangs de weg zitten. Deze kans willen we niet laten schieten en draaien om. Auto langs de weg gezet en heel voorzichtig foto’s gemaakt van de ijsvogel. Na een aantal minuten kwam er een luidruchtig brommertje langs en weg was de ijsvogel. En weg waren wij.
Vrij snel daarna weer een ijsvogel zien zitten. Na het stilzetten van de auto was de vogel helaas al gevlogen. De kilometers daarop zien we nog meerdere ijsvogels, maar vanwege de lange rit die we al achter de rug hebben en het tijdstip (rond 19u) rijden we door naar de bestemming. We komen onderweg nog wel 2 varanen tegen die op hun dooie gemak de weg oversteken. Even flink op de rem dus, foto maken, wachten tot de beesten van de weg af zijn en weer verder.
Dankzij de onjuiste locatieweergave op booking.com was dit nog enigszins zoeken. In een dorpje aan een mannetje de weg gevraagd en hij bood aan ons wel even voor te rijden want we moesten nog wel zo’n 5km verderop zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Wat ontzettend aardig en bereidwillig om je te helpen zijn de mensen hier!

We rijden een terrein op dat beveiligd is met een politiemannetje. Het is ons niet helemaal duidelijk op wat voor een terrein we ons precies bevinden, maar er zijn verschillende gebouwen met diverse functies te vinden. Uiteindelijk komen we bij ons hotel aan, de eerste indruk in goed. Van buiten ziet het er mooi uit, met zwembad en oprijlaan. Na het inchecken gaan we naar onze kamer, de gekko’s op de muren schieten alle kanten op. We openen de deur en het eerste dat we zien is een 10cm grote (kan ook een paar mm kleiner zijn) kakkerlak die wegkruipt tussen de bedden. We staan beiden een minuut in shock vol ongeloof te verwerken wat we zojuist zagen. Vervolgens roept Ray dat hij hier niet gaat slapen en nog liever in de auto slaapt. Astrid, nog steeds in shock kan zich hier helemaal in vinden. Zonder een voet in de kamer gezet te hebben sluiten we snel de deur en gaan terug naar de receptie. We leggen de situatie uit en krijgen een andere kamer in een ander gebouw aangeboden. We nemen geen risico en vragen een medewerker om ons de kamer te laten zien. Hoewel deze kamer zeker niet schoner oogt zien we geen ongedierte wegkruipen. Astrid checkt hier en daar in de kastjes, maar de kust is veilig. Ook omdat er geen andere overnachtingsopties in de omgeving zijn doen we het er maar mee..

Dan moeten we nog eten. Het zogenaamde restaurant ligt een eindje verderop en is eigenlijk meer een soort sportkantine (maar dan buiten). Er zitten een paar locals naar de tv te turen waarop een badmintonwedstrijd wordt uitgezonden. Wij snappen niks van de gerechten op de kaart en bestellen maar wat op de gok. Frisdrank is niet te krijgen dus we nemen een Iced Tea (thee met ijsklonten). De gok blijkt redelijk goed het is nasi met kip en ei en smaakt prima. We voelen ons niet geroepen veel langer te blijven zitten, dus na het eten weer terug naar onze kamer.

Astrid waagt zich nog een keer aan een inspectie en ontdekt een gekko achter haar nachtkastje. Ray is zo attent om aan te bieden deze te vangen. Dat lukt natuurlijk nooit want gekko’s zijn erg snel, maar de poging was goed. Het beestje is nu onder het bed van Raymond gaan zitten. Hij vindt het prima. Zijn instelling; gekko’s eten de insecten waar hij een veel grotere hekel aan heeft. Voor de zekerheid zet Astrid haar bed van de muur af zodat er via die weg geen beesten op haar kunnen komen. Ook weer opgelost..

Na een douchen doen we een poging te slapen na deze beestenboel. Hopelijk krijgen we geen ongewenst bezoek en houdt de gekko zich stil! Het blijft toch in je achterhoofd zitten, dus echt prettig liggen we hier niet. Hopelijk is het de volgende dag beter bij ons volgende overnachtingsplek in het natuurpark Taman Negara.