Dag 2 en 3 Poas

Dag 2 en 3 Poas en bezoek aan de vulkaankrater:

We vertrokken na de formele afhandeling van de huurauto, een zilvergrijze Suzuki Jimny met inschakelbare 4x4, zo snel mogelijk uit San Jose. De huurauto is eenvoudig te herkennen, hoewel er best veel zilvergrijze jimny-huurauto’s rondrijden hier. Dat komt doordat die van ons geen kentekens heeft… De man van het verhuurbedrijf vertelde dat dat hier gebruikelijk is, het duurt een aantal maanden voor de staat van Costa Rica die aanmaakt en toestuurt… Lachen. Overigens zagen we wel meer nieuwe auto’s zonder platen dus we nemen maar aan dat zijn verhaal klopt en de politie dat bij een eventuele aanhouding ook gelooft.
We gingen op pad door de bergen op weg naar onze Lodge genaamd Poás Lodge. In de handige Garmin navigatie staan veel nuttige punten en toen we vlakbij Poás nationaal park waren gekomen navigeerden we naar de ‘nuttige plaats’ Poas Vulcano Lodge in de veronderstelling dat dit de goede zou zijn, het lag ook vlakbij onze daadwerkelijke bestemming… Afijn, jullie snappen het al. Dat was niet de goede! Eerst reden we het voorbij omdat we midden in een kudde koeien belanden die via de weg onderweg waren naar een andere weide. Toen we later terugreden en de lodge bereikten bleek dat die fout wel vaker gemaakt wordt. Rechtsomkeert dus en via de barslechte weg (eerste keer de 4-wd echt nodig gehad) weer terug. Een eindje verderop troffen we dan onze lodge. We kwamen daar aan in de stromende regen en het was behoorlijk fris, de lodge ligt op een hoogte van 2186 meter op een berg.
Na te zijn ingechecked en de spullen op de kamer te hebben gedropt gingen we op weg naar Finca Doka, een koffieplantage waar we een rondleiding wilden doen. De laatste rondleiding van die dag zou om 15:30 zijn dus dat moest lukken. Ruim op tijd vertrokken we die kant op. De navigatie stond ingesteld op het punt waar het ook ongeveer in het Capitoolboekje stond aangegeven. Heel leuk allemaal dat boekje maar het was helemaal niet de goede plek. Na een tijdje rijden en meerdere keren vragen onderweg besloten we maar weer richting de lodge te gaan rijden. Opeens stond er een metershoog bord langs de kant van de weg met Finca Doka en een pijl linksaf. Dit bord stond echter alleen aan deze kant van de weg en niet aan de kant waar we in eerste instantie vandaan kwamen :( Hoewel we 15:30 niet meer zouden halen, besloten we om er wel heen te rijden. Gezien de prijs van 20 dollar pp en dat we de helft van de tour al hadden gemist besloten we de tour niet te doen, maar wel gratis even wat koffie te proeven (Raymond dan). Ook was er een vlindertuin waar we zo in mochten gaan. Hier hebben we even rondgelopen en een aantal mooie vlinders gezien (zie foto’s). Het weer werd er echter niet beter op en we besloten weer terug te gaan naar de lodge. Terug bij de parkeerplaats viel het ons op dat de remlichten nog brandden. Deze gingen ook niet uit na een aantal dingen proberen. Terug in de lodge dus gebeld met het verhuurbedrijf en deze gingen een monteur sturen. In afwachting van deze monteur bestelden wij ons diner. Astrid ging voor een cheeseburger en Ray voor zalm met mango-chutneysaus. Dit smaakte erg goed! Net toen we het eten op hadden kwam de monteur. Deze had na 5 minuten geconstateerd dat de schakelaar onder het rempedaal was blijven hangen waardoor de remlichten bleven branden. Dit had hij binnen 1 minuut gefixt..
Het werd die avond heel erg koud in de lodge, die een prachtig uitzicht heeft dankzij ramen rondom met zicht op de vallei, helemaal tot aan de oceaan. Het is echter wel enkel glas in de hele lodge en ik gok dat het rond het vriespunt werd die nacht. De eigenaren van de lodge zijn erg vriendelijk en deelden direct dekens uit voor iedereen in het restaurant, alle kaarsjes gingen aan en het haardvuur werd opgestookt. Erg gezellig. De jetlag had echter andere plannen en rond half 8 waren wij al helemaal kapot. Toch gedwongen nog een paar uur wakker gebleven, maar voor onze begrippen erg vroeg naar bed.
Het heeft zijn voordeel, want om 7 uur opstaan voelt echt als uitslapen :)

Bezoek aan Poás-vulkaan:
De volgende ochtend stonden we dus op tijd aan het ontbijt en de weersomstandigheden leken nog steeds erg ongunstig. Meestal is de vulkaankrater dan helemaal niet te zien. Aangezien we maar 2 dagen hebben hier, er toch maar op gewaagd en het park ingereden. We liepen vervolgens direct naar de krater, waar dus echt helemaal niets van te zien was! Nog geen 10 meter zicht! Dat was jammer, maar we lieten ons niet zo makkelijk kisten. We liepen nog een paar kilometer rond naar een andere krater in de buurt, en ook daar was helaas niets van te zien. Onderweg langs het prachtige pad door de jungle zagen we wel kolibri’s en een eekhoorn. Die eekhoorn was door het voeren hartstikke tam en op een gegeven moment klampte ie zich vast aan Astrids been. Hilariteit alom, maar Astrid was er niet van gediend dus we gingen verder. Wel erg triest hoe mensen zo’n leuk beest helemaal kunnen verpesten met voer.
Na onze eerste pogingen gingen we terug naar het vertrekpunt om een kopje koffie te drinken en even uit te rusten. Steeds meer kwam de zon erdoor en het klaarde op. Dat was ons teken om weer richting de krater te lopen, en dat was dikke Bingo! De krater was helemaal te zien en je kon de rook uit het meer zien opstijgen. Heel vet gezicht en het is onbeschrijflijk hoe groot die krater is. Bijna anderhalve kilometer in doorsnee alleen al waar het water in staat. Ook de andere krater was nu zichtbaar, maar ook snel daarna werd het zicht weer slechter. Echt geluk gehad dus! Tegen een uur of half 2 keerden we terug naar de Lodge voor de lunch. Kipsate voor Raymond en tosti met friet voor Astrid. Ook in de lodge leek het wel een totale ommekeer. In plaats van de trieste regentafferelen kon je nu heel ver van je af kijken en kwamen er ook kolibri’s af op de voor de ramen hangende voederflessen. Een stuk of 3 of 4 verschillende soorten zagen we wel voorbij komen in de tijd van 15 minuten. Gaaf!
Dit verhaal typen we in Colinas del Poás, een aangelegd parkje waar je kunt relaxen, of kanoën en vissen. Wij kiezen voor het laatste en het weer helpt een handje. Ik kan het laptopschermpje bijna niet ontwaren in deze felle zon!

Morgen willen we naar La Paz watervallenpark. Dat belooft ook erg mooi te zijn; er zijn watervallen te zien, een vlindertuin, een kolibrituin en een vogelexcursie.

We zullen ook nog proberen om wat foto's van vandaag te plaatsen!

Groetjes vanuit Costa Rica,
Astrid en Raymond